Geconcentreerd FC Velsenoord 2 werkt en zwoegt zich naar 0-0 overwinning bij nummer 3  Vitesse ‘22

Wedstrijdverslag Vitesse ’22 2 - FC Velsenoord 2 (4-3-2023) 

Zaterdag 4 maart was de volgende wedstrijd, uit tegen Vitesse ’22 2. Na 3 gewonnen wedstrijden en 13 doelpunten voor, waren er twee weken geen wedstrijden geweest. Nu moesten de blauwe leeuwen aantreden tegen de nummer 3 uit Castricum. In 3 eerdere ontmoetingen was het steeds spannend geweest, maar de jonge Vitesse-ploeg had wel 3 keer van ons gewonnen en staat knap en stabiel op een plek bij de eerste 3. Twee weken voor deze wedstrijden stroomden de afmeldingen al binnen. Een week van tevoren zouden we 4 wissels hebben. Aangezien er tot vrijdag geen extra afmeldingen kwamen, zouden we daadwerkelijk 4 wissels hebben, wat normaliter genoeg is. 
Op vrijdag en zaterdag kwamen er alsnog 2 afmeldingen door blessures en moesten we het met 13 man doen. Coach Rick had dinsdag zijn opstelling al klaar en kon op het laatste moment nog schuiven in de opstelling. Gelukkig werd er op de fiets richting Castricum nog 
een deal gesloten, zodat een hardwerkende verdediger, ineens op het centrale middenveld stond. Alsnog opgelost dus. Over de fiets gesproken, deze verdediger, laten we hem Jeffrey Bertoen noemen, kunnen we vanaf nu ‘pakezel’ noemen. Deze (geboren) Heemskerker , en 
dus liefkozend Ezel genoemd, fietste zaterdag heen en weer namelijk met 4 verschillende tassen!: zijn voetbaltas, de watertas, de ballentas + de kledingtas. Respect Jeff! Ook nogmaals bedankt alvast voor het wassen van de kleding dit keer!

Over ezels gesproken; hoe gaat dat spreekwoord ook alweer; over die ezel en die steen? Aangekomen op het sportpark werden er flink wat koppen koffie en tosti’s besteld, wachtend op de andere spelers. Wachten op Gijs konden we zeker. De vorige keer dat we in Castricum (bij FC Castricum in november) moesten spelen en hij zijn broer ophaalde, weigerde hij benzine te tanken en stond bij het spoor van Castricum stil, waarna zij werden opgehaald en in de wissel moesten starten. Nu we voor het spoor in Castricum speelden, was Gijs wel goed voorbereid qua benzine, alleen was hij iets anders vergeten. Aangekomen op het sportpark bleek hij het meest handige gereedschap voor een voetbalwedstrijd te zijn vergeten; zijn voetbalschoenen. Hij sprong weer in de auto en 5 minuten voor de start van de wedstrijd was hij weer terug. Aangezien hem dit seizoen bij zowel de veldwedstrijden als de zaalvoetbal al 3x is gebeurd, zou je denken dat hij hem dit niet meer overkomt, toch!? Na een goede speech en dito warming-up brak de toss aan. De aanvoerder had een leuk gesprek met de oude aardige grijze man, maar zij wel de standaard woorden, voorafgaand aan de toss, terwijl de andere tosser even zijn jasje aan het wegleggen was: “pssssst, scheids, het maakt mij niet uit hoe, maar ik moet (of lees: ga!) die toss winnen”. Verbouwereerde man, keek eens goed terug en vroeg serieus: “oh, zo, dat is fanatiek, waarom; omdat je de veldkant dan mag kiezen?”. “Nee scheids; dan kan mijn/onze dag nu al niet meer kapot, 
that’s all”. De scheidsrechter keek nog eens hoe serieus de blauwe leeuw het nam en ging verder met de daadwerkelijke toss. De keuze ging voor de muntkant met Queen Elizabeth en ja hoor, daar viel hij weer, op de goede kant van de munt. Voor de vierde keer in vier wedstrijden werd de toss door FC Velsenoord 2 gewonnen. Dit kan niet alleen geluk zijn!

De wedstrijd begon en het aftasten begon. Duidelijk was dat Vitesse inderdaad een stabiele ploeg had en probeerde te voetballen. Door hun druk en door de wind die over het veld stonden, kregen we weinig controle en was het vanaf het begin af aan hard werken en soms de bal weg roeien. Soms werd er van achteruit geprobeerd te voetballen, waardoor we af en toe zelf in de problemen kwamen. De achterste linie werd dan ook gecoacht met: “af en toe gewoon die bal weg hoor!”. Vitesse kreeg echter weinig echter kansen en als zij wel in de buurt kwamen, was de verdediging inclusief Ralf scherp en op zijn/hun hoede. Aan de andere kant schoten onze aanvallers Yoran en Dennis in combinatie met de flankspelers een aantal keren gevaarlijk richting het doel. Ook hier kwamen geen echte grote kansen uit, behalve een schot in de handen van de keeper. In de loop van de eerste helft liep de lange spits (type Wout Weghorst) lomp door op onze keeper Ralf, die hierdoor last kreeg. De laatste minuten van de eerste helft was het voor Ralf doorbijten en hinken. In de tussentijd liep een Vitessenaar door op Yoran die hem een ijsbeen bezorgde. Het lopen en vooral sprinten was hierna lastig. Toen hij even een aanval liet varen en niet mee sprintte, kreeg hij gelijk van middenvelder Jeffrey te horen: “Yoran, wat doe je; waarom loop je niet?”. Toen hij zijn blessure uitlegde, snapte de andere VelsenNoorders het pas. Hoewel het een redelijk sportieve wedstrijd was, deelden de Castricummers af en toe wel uit. Vlak voor rust was Bruce eerder bij de bal, waarna hij door twee Vitesse ’22-spelers werd ‘gesandwiched’ als een broodje hamburger. Gelukkig hadden 
we vandaag het voordeel dat de aardige opa-scheids aardig in ons voordeel was en in bijna alle gevallen prima (voor ons) floot. Dat we ook niet aan zijn adres zeurden en zijn andere beslissingen accepteerden, hielp hierin waarschijnlijk goed mee. Met 0-0 werd de rust gehaald. 

Na een roerige pauze gingen we met 11 spelers en 0 wissels de 2e helft in. Ralf was uitgestapt en Yoran nam de handschoenen over, zodat hij zonder veel te lopen alsnog het team kon helpen. We zouden het nu wel erg zwaar krijgen, tegen de jonge Castricummers, om hier alsnog een resultaat weg te halen. Extra hard werken zou het worden! Na de rust begon Vitesse furieus en meneer Weghorst (ja echt, dezelfde) jaagde door. Toen laatste man Koen de bal richting de voorhoede trapte liep hij/Wout door, waardoor Koen door de lucht vloog. Lekker dit, lekker begin. De lompe aanvaller zag weinig verkeerds in zijn actie. Gevolg was helaas wel dat Koen erg last had met ademhalen en de rest van de 
wedstrijd rustig aan moest doen en op halve krachten door moest. Hierna was er een corner voor Vitesse. De Velsen-Noorders zetten de verdediging neer en zochten een tegenstander om te dekken. Een van de middenvelders van Velsen-Noord keek omhoog naar de erg lange Vitesse-speler en zei: “ja, maar dit is toch niet eerlijk, deze vent is twee koppen groter”. Dezelfde speler had al lang gezien dat alle lange Velsen-Noordse verdedigers al ‘bezet’ waren, zodat hij hier niet onderuit kon. De lange Castricummer kon er wel om lachen. Vitesse ging door met pushen, maar de blauwe leeuwen hielden stug vol met hard werken en soms de bal maar gewoon wegrossen. Heel af en toe werd er een begin gemaakt aan een aanval, maar vaak was dit van korte duur. Doordat Vitesse fel verdedigde, kregen wij regelmatig de overtreding mee, waardoor het spel weer even stil lag. Vitesse werd zenuwachtig en ging het proberen met schoten van afstand. Het eerste schot verdween hoog over het doel en de ballenvanger. Inmiddels was coach Rick ook de vlagger en deze besloot de bal op te halen. De bal was inmiddels bijna het Heemskerkerduin in gerold, zo ver lach hij. Toen hij bijna terug was bij het doel zei Yoran: “kom op, schieten, dat ding”. Beide waren blijkbaar vergeten dat Rick beter in coachen, gezelligheid en eten halen is dan in het schieten van een bal. In 3 pogingen was de bal dan toch bij de gelegenheidskeeper. Goed bezig Rick!;) In de tussentijd bleven de blauwe leeuwen strijdlustig. Toen de bal een aantal keren via een tegenstander of door de tegenstander zelf over de lijn werd gewerkt, klonk het dan ook vaak: “lekker hoor, dat is jouw verdienste!”, waardoor de Vitessenaren soms moesten lachen en soms dachten: “waar zijn wij, maar vooral ook zij mee bezig?”. Hierna vlogen er weer twee ballen over de ballenvanger. De scheidsrechter maakten een gebaar dat er een nieuwe bal moest komen. De aanvoerder speelde hier op in en zei tegen de scheidsrechter: “dat kan niet scheids, de vlagger is de bal aan het halen (in het Heemskerkerduin) en die moet toch echt bij de wedstrijd blijven, we moeten dus toch even wachten totdat hij terug is”. Mooi man, zo’n scheids die hierin mee gaat! We deden immers niks verkeerd. Het tempo dat Vitessen in de wedstrijd stopte, haalden de blauwe leeuwen er soms heerlijk traag weer uit. Zo ook onze keeper, die voor bijna elk uittrap aan een medespeler of tegenstander vroeg, die wat moeilijk liep: ”gaat het wel? Anders wacht ik even hoor”, heerlijk! 
15 minuten voor tijd was er een snelle aanval van Vitesse, waarna de bal werd voorgelegd. De lange krullende middenvelder van Vitesse was doorgelopen en stond op 9 meter van het doel klaar om de bevrijdende treffer te maken. Je zag een aantal blauwe leeuwen al een diepe zucht slaan……….over! Hij schoot hem over! Wat een misser! Wat een geluk! Dit kon maar één ding betekenen; Vitesse ’22 ging niet meer scoren, ook al werd er nog een dag gevoetbald! In de tussentijd kwamen er voorin bij de blauwe leeuwen steeds meer ruimtes en kregen wij nog een aantal gevaarlijke uitbraken. De uitbraak met Gijs en Dennis in de voorlaatste minuut was nog het gevaarlijkst met een schot 5 meter naast het doel. Hierna floot de scheidsrechter af. Hoewel de Castricummers baalden dat zij met dit gelijkspel te weinig kregen, zeker in hun strijd bovenin (samen met Beverwijk en RCZ 7), toch gaven de meesten sportief aan dat wij ook een goede wedstrijd op de mat hebben gelegd. 
De tweede wedstrijd waarbij coach Rick aan het roer stond werd dus weer niet verloren én het is een feit dat FC Velsenoord 2 dit jaar (2023) nog niet heeft verloren (3 gewonnen, 1 gelijk); 5-0, 3-0, 5-2, 0-0). Dat zijn mooie statistieken! In de kantine was er nog een gezellige nazit met bier en broodjes bal. Net als het hele seizoen werd ook de 3e helft gewonnen. Als laatste werd de kantine verlaten, op weg naar de rest van het weekend. Al met al weer net een aflevering van de serie All Stars, maar dan uitgevoerd door de blauwe leeuwen van FC Velsenoord 2. 
Vitesse ’22 2 - FC Velsenoord 2: 0-0 (4-3-2023)

De aankomende zaterdag spelen wij thuis tegen Jong Hercules. Zij staan één plek hoger dan wij en zij zijn bezig aan uiterst stabiele competitie. Zij verliezen weinig, winnen geregeld van de ploegen onder zich en pakken her en der een overwinning tegen een hoog geklasseerdeploeg. Dat de ploeg stabiel is, lieten zij zien in de heenwedstrijd in oktober. Op het veld van sv Beverwijk en zonder hun eigen ballen, speelden wij een uur lang erg goed mee en lijken wij met een overwinning of gelijkspel weg te gaan van sportpark Adrichem. Echter, de Jong Herculieden voetbalden zich naar een 2-1 winst, waardoor wij zonder punten huiswaarts keerden. Reden genoeg om zaterdag scherp te zijn, weer hard te werken en weer te gaan voor een mooi resultaat. Als we spelen zoals de laatste wedstrijden; dan hebben we zeker 
kans! Tot zaterdag!

Groeten van een dweilende Blauwe Leeuw!